Σαν την 1η του Ιούνη

Ανοίγοντας τα μάτια της αγχώθηκε για μια στιγμή σαν ήρθαν στο μυαλό δεκάδες υποχρεώσεις μα είχε ήδη καθυστερήσει αρκετά
οπότε όλα σκέφτηκε πως σήμερα, μπορούν όλα να περιμένουν, για λίγο έστω.

Μέχρι το βρεγμένο τσιγάρο να ακουμπήσει στα χείλη της δεν είχε καταλάβει πως βρεχόνταν.
Έκλεισε το αυτοκίνητο βαριεστημένα.
Ακινητοποιημένη σε λασπωμένο δρόμο και βλέμμα που πάλευε μ'όση δύναμη είχε να ξεκολλήσει απο το βρεγμένο τζάμι.
προσπαθούσε να θυμηθεί σωστά τ'όνειρό που ΄δε το περασμένο βράδυ στον ύπνο της, να το δέσει.
Άφησε για ώρα την βρύση να τρέχει και γύριζε στο σπίτι χωρίς λόγο, από γωνιά σε γωνιά σαν να ψαχνε να βρει κρυψώνα.
Βυθίστηκε σε ζεστό νερό μα η ανάγκη της να το νιώσει να τρέχει καυτό στην πλατη της την έκανε να σηκωθεί με αργές κινήσεις.
Οι υπόλοιπες ακολούθησαν η μια την άλλη.
Θα κόντευε εντεκα, αγχώθηκε σαν άκουσε τον ήχο του κουδουνιού καθώς την ανάγκασε γρήγορα να βρει κάτι να ρίξει πάνω της πριν
ανοίξει.Θυμόταν επίσης πως σκούπιζε τα μάτια της στον δρόμο προς την πόρτα, μα δεν θυμόταν γιατί.
Εκείνος σάστισε για μια στιγμή, αγχωμένος της έδωσε μια αγκαλιά λουλούδια.
Αφού τον ευχαρίστησε πάντα με χαμόγελο, άφησε την πόρτα να κλείσει πίσω της.
Έκατσε στον καναπέ και άνοιξε την κάρτα.
Την κράτησε έπειτα σφιχτά. Την έκρυψε στο στήθος.
Γέλιο με δάκρυ ένα έγιναν ξανά.
μια διάφανη αγκαλιά.

Ένας αέρας φύσηξε
μα σε κανένα δάσος
φύλλο ούτ' ένα δεν κινήθηκε
μαζι του όμως κουβάλησε μια παγωνιά
και απ'των Πουλιών την Επικράτεια πιο πέρα
αέρας που αφύπνισε μια Χαρμολύπη απόμακρη
σαν το Αμφίδρομο Ταλάντεμα του Χωρισμού
Στην αγκαλιά την Αρκτική γαληνεμένο
Μέχρι το τίποτα.

1.Η απόλυτη ευτυχία για σας είναι;

Πολύτιμη

2. Τι σας κάνει να σηκώνεστε το πρωί;

Ο κ. Βράτσος

3. Η τελευταία φορά που ξεσπάσατε σε γέλια;

Υποσχέθηκα στην veloz πως θα ΄μαι τάφος!

Laaaaaaaaaaal

4. Το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα σας είναι;

Ξεχνώ εύκολα

5. Το βασικό ελάττωμά σας;

Εγωισμός.

6. Σε ποια λάθη δείχνετε τη μεγαλύτερη επιείκεια;

Επιεικεια??

7. Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεστε περισσότερο;

Δεν ταυτίζομαι.

8. Ποιοι είναι οι ήρωές σας σήμερα;

Και δεν έχω ήρωες.

9. Το αγαπημένο σας ταξίδι;

That’s a long story..

10. Οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;

Δεν υπάρχει αγαπημένος.

11. Ποια αρετή προτιμάτε σε έναν άντρα;

Τον εμπρηστικό λόγο

12. … και σε μια γυναίκα;

Την αξιοπρέπεια

13. Ο αγαπημένος σας συνθέτης;

Ο Φοίβος

14. ???

(έτσι μου το στείλανε, μάλλον ήταν ερώτηση για δυνατούς λύτες!)

15. Το βιβλίο που σας σημάδεψε;

νομίζω η “Η εκτέλεση”

16. Η ταινία που σας σημάδεψε;

Κιλλ μπιλλ οφ κορς!

17. Ο αγαπημένος σας ζωγράφος;

Α! μα είναι πολλοί

18. Το αγαπημένο σας χρώμα;

μωωωωωβ

19. Ποια θεωρείτε ως τη μεγαλύτερη επιτυχία σας;

δυσκολεύομαι να επιλέξω και τι να πρωτοθυμηθώ..

20. Το αγαπημένο σας ποτό;

Tequila

21. Για ποιο πράγμα μετανιώνετε περισσότερο;

Για τον χρόνο που πέρασε και δεν ακούμπησε

22. Τι απεχθάνεστε περισσότερο απ’ όλα;

Οτιδήποτε δήθεν

23. Όταν δεν γράφετε, ποια είναι η αγαπημένη σας ασχολία;

Ποιος ήρθε?

24. Ο μεγαλύτερος φόβος σας;

Η θάλασσα μέσα του

25. Σε ποια περίπτωση επιλέγετε να πείτε ψέματα;

Σε λίγες

26. Ποιο είναι το μότο σας;

Ντον χαβ

27. Πώς θα επιθυμούσατε να πεθάνετε;

στον ύπνο μου

28. Εάν συνέβαινε να συναντήσετε τον Θεό, τι θα θέλατε να σας πει;

Πάμε άλλη μια?

29. Σε ποια πνευματική κατάσταση βρίσκεστε αυτόν τον καιρό;

Σε πλήρη αφασία.

Ας πάμε για λίγο ανάποδα. Πριν από την συνέντευξη που μόλις προλάβω να ολοκληρώσω θα ανεβάσω και πολύ ευχαριστώ την veloz για την τιμή, :) θα ήθελα πολύ να ακολουθήσουν το παράδειγμα, όχι το δικό μου, οι:

*samaritan boy
*oneiroghteyths
*axenbax
*ladybug
*synas
*constant_dreamer
*caesar

ευχαριστώ.

συνενοχη

πάλι την έψαχνε. νύχτα την έψαχνε πάντα.
δάγκωνε και πλήγωνε τα χείλη της κάθε φορά με την ;iδια μανία. όλη η λύσσα του πάνω της.
και αυτή με ευλάβεια την καλωσόριζε, κάθε φορά και πιο δική της. κάθε φορά με πιο πολύ απ'αυτήν. ίσως την περίμενε, ίσως την ζητούσε. με μια σιωπηλή συγκατάθεση.
εχωνε το στόμα της στο δικο του να την καταπιεί. να την λίωσει αν γινόταν.
να της κλεψει τον αερα. να της πάρει ότι προλάβει. πώς μπορούσε αυτη? πόσες φορές είχε ευχηθεί να μην υπηρχε. αυτή και ότι την θύμιζε γύρω του. έκαιγε το μυαλό του σαν ακουμπουσε αυτή η σκέψη.
να μην προλάβει πάλι να φύγει.
πως προλάβαινε κάθε φορα..
κάθε φορα. πιστη.
κάθε φορά νύχτα
πώς θα άντεχε ως την επόμενη. θα υπήρχε?
με το άρωμά της στα χέρια του τον βρήκε η μέρα που τα μάτια του θα έκρυβαν για πολύ ώρα ακόμα. μην δει κανείς πόσο υποφέρει. σήμερα. πάλι οι δυο μας, ψέλλισε.
το φως σαν πάγος στο στήθος του που απειλητικά έκανε την εμφανισή του πηρε την θέση της με μιας, φώτισε την αδεια μεριά της και τον έβαλε στο κελί του ξανά. στην ίδια χρόνια τώρα φυλακή.
που ίσως τελικά να του άξιζε.

"..τώρα ανεβαίνω σε μιαν άμαξα απ'αυτές που διασχίζουν τον ύπνο μου
και δραπετεύω.
θα με ξαναβρείτε στα ωραιότερα ποιήματα του άλλου αιώνα
να νοσταλγώ το θεό.

αλλά τις νύχτες παίρνω χάπια και πλαγιάζω νωρίς,
όχι για να κοιμηθώ,
αλλά για να πάω σε παράξενες συναντήσεις με ανθρώπους που έχασα ή με πρόσωπα αβέβαια, θαμπά, πριν από χρόνια σε κάποιες νύχτες ξαφνικά συναντημένα - και δόξα τω θεώ δεν κατάλαβα ποτέ τον κόσμο γιατί αυτό το ρίγος που διατρέχει το σπίτι είναι από πράξεις που αποφύγαμε (και μετανοιώσαμε)
μεγάλα γεγονότα που χάθηκαν μες στη συντομία των ημερών, σκέψεις υπέροχες που αρκέστηκαν στα δάκρυα
και τις νύχτες η πικρή ανάμνηση εκείνων που σε πρόδωσαν
και που ο ύπνος τους συγχωρούσε.
και αγάπησα τις λέξεις που με ταπείνωσαν γιατί με ανακαλούσαν σε μιαν άλλη παιδικότητα.

Α, έχασα τις μέρες μου
αναζητώνας την ζωή μου..".


Τ. Λειβαδίτης

γυρνώντας στο σπίτι λίγο πριν σβησουν και οι τελευταίες λάμπες αυτου του ουρανού που από πάνω μου στέκει, ότι προλάβαινα να ανεβάσω το ποστ.
και αντι για μουσική όπως πάντα να με συνοδευει, σιγοψιθύριζα..
ό,τι να μ'άκουω.
θυμάμαι πως μπήκα και κλειδωσα.

Ο ουρανός ανάβει τα φώτα
τίποτα πια δεν θα 'ναι όπως πρώτα
Ξημέρωσε πάλι

Ξυπνάω στο φως τα μάτια ανοίγω για λίγο νεκρός χαμένος για λίγο
Ξημέρωσε πάλι

Κι έχεις χαθεί μαζί με τον ύπνο μαζί με του ονείρου τον πολύχρωμο κύκνο
Μην ξημερώνεις ουρανέ

Άδεια η ψυχή μου το δωμάτιο άδειο κι από τo όνειρό μου ακούω καθάριο
Το λυγμό της να λέει όνειρο ήτανε, όνειρο ήτανε

Θα ξαναρθείς μόλις νυχτώσει
και τ' όνειρο πάλι την αλήθεια θα σώσει
Θα 'μαι κοντά σου

Μόνο εκεί σε βλέπω καλή μου
εκεί ζυγώνεις κι ακουμπάς τη ψυχή μου
Με τα φτερά σου

Μα το πρωί χάνεσαι φεύγεις ανοίγω τα μάτια κι αμέσως πεθαίνεις
Μην ξημερώνεις ουρανέ

Άδεια η ψυχή μου...