ναι ενταξει, παντα κατι κερδιζεις και κατι χανεις, εμενα ποιος θα μπορουσε να μου πει τι θελω;

γουοναμπι αφορμη

Καπνίζω τώρα. Πολύ τελευταία. Είναι κι αυτή η θλάση που με ακινητοποιεί..

Ξέρεις τι;; Σκέφτομαι πως τίποτα δεν μπορεί να βαρέσει όταν δεν έχει πού.

Όλοι έχουμε τοίχους. Κάποιοι τους ξύνουν περισσότερο, να πάρει κανείς μάτι. 

Δε έδωσα νόημα σε τίποτα που δεν το πήρε από μόνο του. Κάποια λάθη έκανα, ελπίζω σε πολλά περισσότερα. 

Είμαι ένα πιστό σου αντίγραφο, ένα μοντέλο σε όλα μα δεν έχω θέμα γιατί είμαι εδώ να μου εξασφαλίσω κάθε αντάλαγμα. Ούτε αμφιβολίες, δεν καταπίνομαι. Μαθαίνω. 

Μόνο που δε θέλω να γυρίσω. Μόνο όποιος θέλει, μην έρθει μαζί.  

Κάπως έτσι δέχτηκα πως ίσως για κάποια πράγματα δεν φταίει κανείς, ούτε καν εγώ.

Κάπως έτσι σου χωστώ που δεν μετανιώνω για τίποτα, πως μπορούν να μετανιώνουν, ποτέ δεν  κατάλαβα. 

Είμαι αυτό που πρωτομεγάλωσες με αγάπη και νόημα που είχα από μόνη μου. 

Ίσως είμαι το καλύτερο που μπορούσες να κάνεις. Για σκέψου. ή μάλλον άστο. δεν είναι ώρα να μπλέκουμε ζητήματα. 

Εγώ ήθελα μόνο να πω πως απλώς να σε θυμήθηκα σε μία ακόμη πτυχή, με μια γουάναμπι αφορμή. Και μ'έχεις αφήσει μ'ενα σωρό ερωτήματα. 

Γιατί την έκανες νωρίς και μόλις στα είκοσί μου, δεν σ'είχα ρωτήσει τίποτα. 

Τις πιο πολλές φορές είμαι ένα κυνικό κωλόπαιδο. Εσύ τι λες, να μην το ξέρω;

A really wrong night

Που καταλαβαίνεις ακόμα μια φορά ότι την εξάρτηση την πολεμάς για πάντα.

Προσπαθώ να συγκεντρωθώ 
σε κείνο το μέρος που μόνο κανείς δε με βρίσκει.
πονάω να πάω.
κι εσύ είσαι τόσο λάθος.

VIII

Δεν ξέρω πως θα είναι. Φαντάζομαι με τι θα μοιάζει. 

Ξέρω μόνο ότι θα το βγάλω και θα το έχω πληρώσει.

Αρκούν.

VII

Έχω ξεκινήσει για κάπου, πρώτη φορά στη ζωή μου τόσο αποφασισμένη για κάτι. 

Ό,τι βρεθεί στο δρόμο μου θα το πατήσω.

Συνήθως λες λες λες και δεν κάνεις τίποτα. 

Όταν κάνεις κάτι, δε λες τίποτα.

Μέρες και νύχτες

Έχοντας χάσει τον ύπνο μου κάτι μέρες και το μόνο (σχεδόν) που στριφογυρνά στο μυαλό είναι η κατάληξη αυτής της συγκεκριμένης, ήρθε επιτέλους η ώρα να μάθω.
Αρχικά, όπως πάντα, σκέφτηκα να μην πάρω αλλά δεν κρατήθηκα.
Όταν το σήκωσε, γέλια, χειροκροτήματα, σαματάς στην άλλη γραμμή, σάστισα.
Αυτομάτως όμως κάτι είχε πάει καλά. ή καλύτερα απ'ότι περίμενα.

-Πήγαν όλα καλά; ρώτησα. Τί θα ρωτούσα; Αυτή η τάση να φαίνομαι τόσο ψύχραιμη προφανώς δεν μ'έγκαταλείπει έτσι εύκολα.
-Διασκέδασε, αυτό που έκανες ήταν υπέροχο, δε μ'αφήνει ο κόσμος να φύγω, έπρεπε να ήσουν εδώ ρε Ελένη.

Σα να είμαι σκέφτηκα και είπα μόνο, χαίρομαι, δεν ξέρεις πόσο, σκέφτηκα.

Δεν ξέρω τι είναι, τί είμαι, τι με κάνει να είμαι, που βρίσκω κάθε φορά την τελευταία στιγμή την κατάλληλη λέξη. Ή μπορεί να μη θέλω να μάθω, να μου αρκεί, ή να ΄ναι όλα τυχαία γεγονότα.

Ας πιω ένα βράδυ στην υγειά μιας ολοκληρωμένης εικόνας δίχως τύψεις, ναι;

Άτιτλο Ι

Η αλήθεια είναι πως απόψε έχω σχεδόν όλα όσα θέλω.

Εσύ;

Δέντρο και Δάσος

Το λυπηρό είναι όταν το «είστε όλες ένα μάτσο καριόλες» το λέει κάποιος που κανονικά θα έπρεπε να έχει περάσει και τη δεύτερή του εφηβεία.

Θα 'πρεπε και μαλακίες.

Ως συνήθως εγώ.

Από το φόβο μου

μη γίνω ό,τι με θλίβει πολύ, προσπαθώ να είμαι προσεκτική, παρατηρώ, δεν μιλάω πολύ, σκέφτομαι, λυπάμαι πολύ. Έγινα.

Au revoir

To die among strangers my love

ξέρεις κάτι;

δεν ξέρω αν θέλεις να ξέρεις

την εχω τη δύναμη μα τη φυλάω

δεν θελω να ξερεις

καιρό τώρα κοιμάμαι 3 ωρες τη μέρα

τις νύχτες τις θέλω δικές μου

εσύ φταις για όλα

το άκουσες

δεν ήθελα

δις ις ε φέιλιουρ εν δατς οοολ μάιν

κι όσο δε θέλω να ξέρεις δε σταματάς

4 το πρωί ξυπνάει πεινασμένο τo ζώο εντός μου

κατεβάζω τα ρολά δε το θέλω το φως. ανοίγω μια μπύρα.

όταν δε δουλεύω αισθάνομαι άχρηστη στο 'χα πει

μιλάς σαν άντρας είχες πει

και σταμάτησα κάποτε.

Γίναμε Βαβέλ, δεν καταλαβαινόμασταν πια.

έκτοτε ..pioneer to the falls my love

παρατηρώ γύρω μου τους σωρούς χαλασμένα πράγματα

κι είμαι στο κέντρο.

τα όμορφα δε τ'αγγιζω.

το μονο που ξερω ειναι οτι δε φοβαμαι.

για τα υπόλοιπα δεν έχω ιδέα.

υπεριμημένες αλήθειες

ξέρεις ότι δε με νοιαζει.

ξέρω ότι θα το πληρώσω.

ξερεις ότι δεν εχω πολλά να χάσω.

τα σημαντικά χάθηκαν ήδη.

"Να ζήσεις τη ζωή που σου δόθηκε.." είπες θυμάμαι.

I could do everything and I could throw them all

those two could happen both

and that's my secret my love

Merely human

photo: Elif Karacok

I gave in to your plea,
And replaced you with verse.
I am chanting sonnets on life-gone, and hope-not,
I am befriending maxims that could soften the pain,
I am reciting all shocks,
I rehearse acid rain.
But,

to a poet,
I can’t give you away. I just can’t.
To the poetry, I can.
To a poet,
I can’t.

I gave you the keys
To a bright set of days,
Short of lies and pretence and entire of free ways.
I exchanged your sweet touch with new books on the shelf,
For your mornings alone, born again to yourself.
I became the worst traitor to heart and to soul,
For your freedom concrete, undisturbed, new and whole.
But,

to a free spirit,
I can’t give you away, I just can’t.
To your freedom, I can.
To a free spirit,
I can’t.

I gave you the codes
to true colors and scents,
I came up with new senses,
Made for you and enhanced.
I was nailed to my faith, did the deed and then, left.
Now you have your own means,
you don’t need my palette.
I gave you up to creation I surrendered to art
But,

to an artist,
I can’t give you up. I just can’t.
To creation, I can.
To an artist,
I can’t.

I gave in to your will
And erased all my needs,
I escorted out hope and I much love you still,
Turned my half to a whole, far from you, with your thought,
From respect to your truth, what is ‘You’, mine or not.
Passed you on to the world, all the seas, all of land.
But,

to a face,
I can’t pass you on. I just can’t.
To the round world I can.
To her round face, I can’t.

αναδημοσιεύω

με όλο το θάρρος

Δέκα

...Δέκα...

ώρες κρεμασμένη στους δείκτες του ρολογιού.

μίλια με μοναδική αποσκευή ένα πακέτο marlboro, ταχύτητα και σύννεφα που κολλάν στα λεπτά και δυσκολεύεσαι να τους βρεις σχήμα ή όνομα, όλα κατευθυνόμενα στο κεφάλι σου, με φόρα..

Μίλια με κόκκινα μάτια, και η απόφαση της στιγμής,

και δε φαντάστηκε κανείς τους ποτέ πως θα ήταν το ίδιο.

...Δέκα...

λεπτά για να φύγουν από το σπίτι ακόμη αγκαλιά στο αστροσκοτάδι.

Κι εκείνη δεν ήθελε να σκέφτεται τίποτα. Όσο μπορούσε εγκλώβιζε τη στιγμή που τόσο περίμενε χωρίς να την ξέρει, σ'ενα τώρα που δεν θα της το έπαιρνε τίποτα.

-Χριστίνα μου, αγάπη μου, το πίστευες ποτέ ότι θα κρύβομαι για να ρθω να σε συναντήσω;

-Σςςς

της τράβηξε το χέρι πιο σφιχτά γύρω απ΄τη μέση του, το φιλούσε,

νύχτα ακόμη και μόνοι τους, τόσο ολόκληροι μαζί που δεν τους ξεχώριζες

ναι το τόσο μοναδικό ένα

-Χριστίνα μου, αγάπη μου πες μου, πες μου σε παρακαλώ πως μ'αγαπάς!

-Σ'αγαπώ.

-Πες μου πως δε σταμάτησες ποτέ!

-Ποτέ.

...Δέκα...

-Ξέρεις Χριστίνα μου πόσο σ'αγάπησα, πες μου ξέρεις;

-Ξέρω.

-Δεν ξέρεις - και θέ μου πότε θα σε ξαναδώ...κράτα με πιο σφιχτά κράτα με!

δεν εύχεται ποτέ τίποτα, αν σου απαντούσε ειλικρινά έχει μία,

μα δεν τολμά ποτέ να την κάνει, μη τύχει και την ακούσει.

...Δέκα...

μετά τις επτά πρωινή.

Για πρώτη φορά τον άφησε στο αεροδρόμιο και δε βούρκωσε.

Όταν το αίμα παγώνει δεν μπορείς, αυτός της το ΄χε μάθει.

Χωρίς ερωτήσεις ή απαντήσεις γιατί δεν οφελούν πουθενά όταν νιώθεις

πως ξεπερνάς τον εαυτό σου,

όλες τις ώρες, την κάθε στιγμή, όπως τότε, όπως πάντα, αυτός της το 'χε μάθει.

Να θες να διαλυθείς, να βλέπεις τον εαυτό σου να χάνεται σκόνη.

να τον βλέπεις στον άλλο

να σου λείπεις κι εσύ

"Είσαι το παιδί μου"

...Δέκα...

μετά τις οκτώ

τρία

τσιγάρα

σκέψεις και συναισθήματα χορεύουν τανγκό

και έξι σελίδες γράμματα

σ'αυτό το ίδιο σπίτι που δεν ήταν ποτέ του πιο άδειο.

Στο 'χα πει

εσύ μου το 'χες γράψει..

πάνε δέκα χρόνια και κάτι..

Σκέψεις θερινής νυχτός

Ο,τι μπορεί να αποτελέσει τέχνη εμπνέεται από απόλυτο κενό.

Το ολόκληρο τίποτα.

Νομίζω ότι έχω βαρεθεί να χάνω πολλούς ανθρώπους για έναν άνθρωπο.

once upon a time

-Δεν μπορείς.

-Εγώ δεν μπορώ;

Ύστερα από σειρά ετών και τη συνειδητοποίηση του υφέρποντα κρετινισμού που με διακατέχει, μπορώ με περισσή άνεση να παραδεχτώ πως τελικώς μπόρεσα.
Με συγχαίρω.

Φωτογραφία

Romantic or what..

Human no matter what..

Silly no doubt.

MISS YOU

the more you want

Να 'σαι καλά που κατάλαβες το τόσο πολύ που δε νιώθω

χωρίς να το επαινέσεις ή να το κρίνεις.

φεγγάρι απόψε. μεγάλο.

νομίζω δεν ήταν απαραίτητο.

Γυναίκες

Σε αγαπώ και θα είμαι δίπλα σου όσο δεν με απειλείς, γιαυτό βρες κανά γκόμενο αν θες να τα ξαναπούμε, ή κανε κάτι να βρω εγώ τέλος πάντων.

πόσο γυναίκες θεέ μου..

τις περισσότερες φορές καταλαβαίνω επικίνδυνα πολύ τους άντρες και τους δικαιολογώ επίσης απόλυτα, για πολλά.

το ερώτημα είναι άλλο.

αφού τα γνώριζα αυτά πολύ καλά από πριν, γιατί συνεχίζουν να με στενοχωρούν;

γιατί τους δίνω σημασία;

και γιατί λυπάμαι περισσότερο γι'αυτούς παρά για μένα;

στο σχετικά πρόσφατο παρελθόν μου έχω σχεδόν προκαλέσει το τότε ζευγάρι μου για υποψίες που είχα με κάποια γνωστή μου.

και φυσικά -πολύ απλά- επιβεβαιώθηκα.

μα δε σκέφτεται κανείς ότι αν είναι έτσι, απλά δεν είναι για μένα και να πει ένα ευχαριστώ;

ή να μην πει και τίποτα;

αφού πάντα ξέρεις.

πολύ ρομαντική μάλλον ε;

τί να πω - γουατέβα

είναι όπως η περιγραφή του άντρα που δεν ξέρω πως είναι αλλά πως δεν είναι.

keyper

ξέρεις πως έχεις κάτι δικό μου,

γιατί μου το έκλεψες

---

από τότε που έφυγες'

περιστρέφομαι στη ζωή της άνω τελείας μου

----

και δεν μπορώ να σε ψάξω

γιατί ξέρω που είσαι

----

πες μου

---

θα είναι πάντοτε έτσι;

Ακροβάτης

Πίνακας, Ακροβάτης 06-2011

Σαν το λυγμό που μάταια παλεύει να γίνει δάκρυ

ο άγγελος κι ο διάβολος δεν θα βρεθούν ποτέ

o ακροβάτης έζησε πάντα με τον εαυτό του

μισώντας ο ένας τον άλλο θανάσιμα.

Διαπίστωση

Δηλώνω υπεύθυνα πως πια δεν μπορώ να ξεχωρίσω

το καλό απ'το κακό.

21 grams, or something like..

Τα παίζεις όλα όταν πιστεύεις πως δεν έχεις τίποτα να χάσεις.

Όπως συνέβη και όταν πίστευες πως είσαι ολομόναχη, ώσπου να μείνεις.

photo: Elif fusika

update 19-7: Συνηθίζεται ξανά.

Prayer

photo - elif karakoc

"God give me strength to lead a double life. Cut me in half. Make each half happy in its own way with what is left. Let me disobey my own best instincts and do what I want to do, whatever that may be without regretting it, or thinking that I might.

When I come late at night from home, saying I have to go away, remind me to look out the window, to see which house I’m in. Pin a smile on my face when I turn up two weeks later with a tan and presents for everyone.

Teach me how to stand and where to look when I say the words about where I’ve been and what sort of time I’ve had. Was it good or bad or somewhere in between? I’d like to know how I feel about these things, perhaps you’d let me know?

When it’s time to go to bed in one of my lives, go ahead of me up the stairs, shine a light in the corners of my room. Tell me this: do I wear pajamas here, or sleep with nothing on? If you can’t oblige me by cutting me in half, God give me strength to lead a double life".

Hugo Williams

Nothing at all

Οι άνθρωποι σοκάρονται όταν συμβεί κάτι ενώ σχεδόν ποτέ όταν δεν συμβαίνει τίποτα.

falsifiability

I love you

please don't make me kill you cause you know I will

and we both be dead

Απορίες & Συμπεράσματα

Δεν υπάρχουν δεύτερες ευκαιρίες, υπάρχουν πολλές ανασφάλειες.
Επίσης η ζωή πάει μπροστά, εμείς τρέχουμε ξοπίσω της.
Όσο πιο μαγκάκι το παίζεις τόσο ακριβότερα το πληρώνεις, και το γουστάρεις ενίοτε.
Ένα περιστέρι μπορεί να φάει μια φρατζόλα ψωμί σε μία μόνο ημέρα.
Οι συναισθηματικά ανάπηροι δικαιούνται θέση parking?
Ό,τι σκέφτηκες να κάνεις μία φορά, κάποτε θα το κάνεις.

ΑΠόψε

Απόψε στη στέγη του σπιτιού μου, καπνίζουν όλα τα τσιγάρα του κόσμου.

Θεωρίες

5

1. Οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τις καλές σχέσεις.
Κι όχι λογαριάζοντας να σε παίρνει ο ύπνος το πρωί στον καναπέ.

2. Είναι πολύ συνηθισμένο να προσπαθείς για οτιδήποτε, εάν φυσικά θέλεις να ξεκινήσεις να το κάνεις.
Τώρα το τι θέλεις, το ξέρεις μόνο εσύ.

3. Είναι διασκεδαστικά μάταιο να υποτιμούν τη νοημοσύνη σου, δεν θα καταφέρουν ποτέ να τη μεταβάλουν.

4. Μην περιμένεις επιστροφή για οτιδήποτε θεωρείς ότι έδωσες. Οτιδήποτε θεωρείς ότι έδωσες θεωρητικά δεν σου ανήκει πλέον.

5. Από το ψέμα προτιμώ την οποιαδήποτε αλήθεια. Και τη μαλακία προτιμώ.
Μέχρι σήμερα δεν έχω πείσει κανέναν γι’αυτό.

+1 bonus

Ότι σου έχει τύχει μία φορά θα σου τύχει και δεύτερη.

Στον αέρα

Ο κίνδυνος, σαν την πρώτη ντροπή, μυρίζει τόσο έντονα που σχεδόν φαίνεται στον αέρα ο οποίος παραδόξως ανήκει και στους δυο.

Unknown

Photo: M. Ackerman

Το σύνηθες με τα κάδρα ειναι πως κάποια στιγμή οι άνθρωποι τα βαριούνται και τα αντικαθιστούν χωρίς ενοχές

Το αντίστοιχο σύνηθες με τους ανθρώπους δεν μοιάζει το ίδιο απενοχοποιημένο.

Touch I

τη μνήμη

όπου

και να την αγγίξεις

πονεί

Ένα απ'τα λίγα πάντα

Δε θα μουν σωστά 18 χρονών κι αυτό ένα απ'τα συνηθισμένα ξενύχτια σε μαγαζιά που γνωρίζεις κόσμο. Γιατί πριν νυχτώσει και μεθύσει η νύχτα όλοι ήταν κάποιοι άλλοι, που δεν ήξερες, όταν κάρφωσα τα μάτια στον ουρανό, σαν να 'μασταν ολομόναχοι κι είπα αυτή τη στιγμή θα την έχω για πάντα, απ'τα λίγα πάντα που κράτησα, αυτό το κομμάτι, είναι όλο εγώ

rene aubry ~ apres la pluie II