Καπνίζω το γευστικότατο τσιγαράκι μου με άρωμα κεράσι μετά από 2 μέρες χωρίς αυτό. ζαλίστηκα φυσικά, το πέταξα, μα άναψα σε μια ωρίτσα άλλο. Άρρωστη με τραγικό βήχα και πυρετό από την πρωτοχρονιά, σήμερα είπα να κινήσω προς το γραφείο χωρίς τον πυρετό τουλάχιστον. Νιώθω μια ανακούφιση τις τελευταίες μέρες, πράγματα πήραν το δρόμο που είχαν βρει λίγο πιο πριν μα δεν το αποφάσιζαν, και πιο ξεκάθαρα είναι όλα τώρα.
Θέλω που γίνονται πραγματικότητα, ήθελαν τον χρόνο τους.
Την καλημέρα μου.