να την προσέχεις την ψυχη σου.
να μην πληγώνεται

κρύψου σε παρακαλώ
κρυώνω
τόσο.

φυσικά στην έξοδό σου δεν ήρθα.
ξέρεις εγώ.. όχι πάντα.
κάποια πράγματα ειναι απολύτως προσωπικά.
και οι επισκέψεις μου, πάντα ήταν.
ο κόσμος έφυγε, ακόμα και εσύ.
και τότε μάζεψα ότι είχα και ήρθα. όχι να σε βρω.
αφου δάκρυζα πάνω από τη γη σου για ώρες και
σ'εψαξα για τελευταια φορα στην πιο χαμένη ελπίδα.
έως τώρα είχα κάπου να σε βρίσκω και από κάπου να ΄ρχομαι.
τώρα θα 'ρχεσαι εσύ κάπου καπου..

και 2

http://natela-veria-gr.blogspot.com/

χωρίς πολλά λόγια 1

http://fakellaki.blogspot.com/

πιστευω πως

δεν θα μπορεσω ποτε ακουγοντας το everloving να μεινω εδω και αυτο είναι ενα μικρο θαυμα.
εχθες η πρωτη σκεψη όταν ξύπνησα' να μην είχα ξυπνήσει εδώ. προσπαθω μήνες να το καταφέρω. όχι αρκετά προφανώς. η ανάγκη, για λίγο χώμα, λίγο πράσινο, ένα ανοιχτό παράθυρο και λίγη ηρεμία με κράτησε παραπάνω στο κρεβάτι με μάτια σχεδόν ανοικτά. με ταξίδψε στην πρώτη φορά, σ'ενα κάστρο, λίγο έξω απ'τη μονεμβάσια απ'όπου κατάγομαι. στο κάστρο λοιπόν αυτό, με μια βαριά αλυσίδα να ξαφνιάζει πειρατές, τον τελευταίο βράχο που κάθησα σαν να ΄ταν δικός μου και την απέραντη θάλασσα κάτω, πλάι, παντου.
αν τώρα τολμούσα να ζητήσω κάτι. θα ήταν μάλλον αυτο.

ανάσταση.



επιτέλους