στο γραφείο

είναι τόσα που πρέπει να κάνω, τόσα πολλά που πρέπει να γίνουν

κι εγώ αναρωτιέμαι να γράψω τίποτα ή να ανάψω τσιγάρο?
μήπως να φτιάξω καφέ? πάω καλύτερα μια βόλτα. (το λένε και Νομαρχία ενίοτε)
στα τηλέφωνα είμαι συνεχώς απασχολημένη κι αν κάνεις πως πλησιάζεις δεν προλαβαίνω,
έχω άλλα να κάνω. να δω πότε θα βγω..
περνάνε τόσα πράγματα απο το μυαλό μου κι ούτε ένα απο αυτά που να 'χει να κάνει με τη δουλειά μου. Τα επείγοντα, καλύτερα τα εξαιρετικά επείγοντα, τα βολεύω τις Κυριακές.
το κακό είναι πως αυτή τη στιγμή αν λείψω, γυρνώντας μάλλον θα κάθεται άλλος στη θέση μου, δικαίως. το κακό όμως δεν είναι αυτό, είναι πως ο μόνος λόγος που δεν το κάνω, είναι η βαρεμάρα που νιώθω στην υποψία αναζήτησης νέας θέσης.
γιατρέ μου,
πρέπει να σε δω, επειγόντως

όχι δεν είναι το καλοκέρι, αυτό αργεί ακόμα.

φιλιά σ'αυτούς που πάνε διακοπές και που πολύ θα μου λείψουν,
φιλί στο μικρό που ήρθε χθες χαράματα και μου 'φτιαξε το βράδυ,
φιλί στο μικρό μου πόνυ

p.s N. αν κάποια στιγμή σε πετύχω πουθενά, δεν πρόκειται να δείξω ίχνος επιείκειας :ΡΡΡ