Μέρες και νύχτες

Έχοντας χάσει τον ύπνο μου κάτι μέρες και το μόνο (σχεδόν) που στριφογυρνά στο μυαλό είναι η κατάληξη αυτής της συγκεκριμένης, ήρθε επιτέλους η ώρα να μάθω.
Αρχικά, όπως πάντα, σκέφτηκα να μην πάρω αλλά δεν κρατήθηκα.
Όταν το σήκωσε, γέλια, χειροκροτήματα, σαματάς στην άλλη γραμμή, σάστισα.
Αυτομάτως όμως κάτι είχε πάει καλά. ή καλύτερα απ'ότι περίμενα.

-Πήγαν όλα καλά; ρώτησα. Τί θα ρωτούσα; Αυτή η τάση να φαίνομαι τόσο ψύχραιμη προφανώς δεν μ'έγκαταλείπει έτσι εύκολα.
-Διασκέδασε, αυτό που έκανες ήταν υπέροχο, δε μ'αφήνει ο κόσμος να φύγω, έπρεπε να ήσουν εδώ ρε Ελένη.

Σα να είμαι σκέφτηκα και είπα μόνο, χαίρομαι, δεν ξέρεις πόσο, σκέφτηκα.

Δεν ξέρω τι είναι, τί είμαι, τι με κάνει να είμαι, που βρίσκω κάθε φορά την τελευταία στιγμή την κατάλληλη λέξη. Ή μπορεί να μη θέλω να μάθω, να μου αρκεί, ή να ΄ναι όλα τυχαία γεγονότα.

Ας πιω ένα βράδυ στην υγειά μιας ολοκληρωμένης εικόνας δίχως τύψεις, ναι;