9.30 π.μ. -Έχεις κανένα που γιορτάζει ? -..Όχι, κανένα

κάνω απόψε την όμορφή, ολόδική μου βόλτα σε μέρες εορτών μα δεν βρίσκω το μου.
γιατί σήμερα γιορτάζουμε, και δεν πειράζει που εσύ λείπεις,
αν αντέξω θα πιω και για σένα. όπως τότε.. αλλά να σου πω κάτι ..
τώρα που το σκέφτομαι, ίσως μπορώ για λίγο να σε βγάλω από μέσα μου και απαλά θα σε αφήσω στην καρέκλα δίπλα μου, να μην κοιτιόμαστε όμως και με ξαφνιάσεις.. και καταλάβω πως λείπεις.

γιατί σήμερα γιορτάζουμε και άναψα όλα τα φώτα και ας κούναγε το τελευταίο καράβι πολύ..
ναι. δεν ξέρατε πως ο "Ευαγγελισμός" ταξιδεύει? ε? και πέφτει σε καιρό καμιά φορά..
τα χιόνια που έπεφταν, τα θολωμένα τζάμια, ανάσες-ευχές, ένα σωρό υγροί χάρτινοι πύργοι και σχεδόν τίποτα άλλο.
-θα πάμε σπίτι μας μετά, έτσι δεν είναι? θα γυρίσουμε σπίτι μας, έ?
μόλις κάνουμε την εξέταση θα γυρίσουμε?
-και βέβαια δεν γυρίσαμε.

γράφω για τα μάτια σου που παίζανε όποτε στο ζητούσα, για τους μαλάκες τους γιατρούς..
που η δόση ήταν ισχυρή και που δεν υπήρχε περίπτωση...
που το βούλωσαν.. γιατί ήταν όλοι τους εκεί.
που επέμενα και παίζαμε ώρες το παιχνίδι μας, που και εγώ πίστευα ακόμα και ακόμα..
γράφω γιαυτόν που όταν από λάθος ξύπνησες προσπαθούσε να κρατήσει το κορμί σου, το γεμάτο θυμό και ένταση μην σπάσεις τα καλώδια που σε έκλεβαν σ'αυτήν την παρτίδα.

για την καριόλα την αδερφή σου που ήθελε να φέρει παπά λέει...!! να σε διαβάζει και το έλεγε
μπροστά σου λίγο πριν ξυπνήσεις, μην χάσει.
γιατί σιχαίνομαι να αναπνέω τον αέρα της.
γράφω μήπως και βρω κάποια φορά αρκετή ψυχή και απλωθώ και ανοιξω εντελώσ και ξεχυθώ

με κίνδυνο να
με παρασύρω

γράφω για τα δάκρυ σου το τελευταίο που πήρες μαζί σου εκείνο το πρωί
για το πλαστικό κουδούνι που έλιωνε σιγά-σιγά μόλις 15 μέρες πριν.

για τη φορεμένη μπλούζα σου που έκρυβα χρόνια και μύριζα μερικά απ' τα δικά μου
γράφω γιατί δεν γυρίσαμε
γιατί φωνάζω και δεν απαντάς
γράφω γιατί πλημμύρισα
γράφω γιατί έτσι μου γουστάρει στο μικρό μου λευκό τετράδιο σε μπλε γραμμές φλέβες.

Απόψε
και ζητώ εκ των προτέρων συγνώμη