Ανοίγοντας τα μάτια της αγχώθηκε για μια στιγμή σαν ήρθαν στο μυαλό δεκάδες υποχρεώσεις μα είχε ήδη καθυστερήσει αρκετά
οπότε όλα σκέφτηκε πως σήμερα, μπορούν όλα να περιμένουν, για λίγο έστω.

Μέχρι το βρεγμένο τσιγάρο να ακουμπήσει στα χείλη της δεν είχε καταλάβει πως βρεχόνταν.
Έκλεισε το αυτοκίνητο βαριεστημένα.
Ακινητοποιημένη σε λασπωμένο δρόμο και βλέμμα που πάλευε μ'όση δύναμη είχε να ξεκολλήσει απο το βρεγμένο τζάμι.
προσπαθούσε να θυμηθεί σωστά τ'όνειρό που ΄δε το περασμένο βράδυ στον ύπνο της, να το δέσει.
Άφησε για ώρα την βρύση να τρέχει και γύριζε στο σπίτι χωρίς λόγο, από γωνιά σε γωνιά σαν να ψαχνε να βρει κρυψώνα.
Βυθίστηκε σε ζεστό νερό μα η ανάγκη της να το νιώσει να τρέχει καυτό στην πλατη της την έκανε να σηκωθεί με αργές κινήσεις.
Οι υπόλοιπες ακολούθησαν η μια την άλλη.
Θα κόντευε εντεκα, αγχώθηκε σαν άκουσε τον ήχο του κουδουνιού καθώς την ανάγκασε γρήγορα να βρει κάτι να ρίξει πάνω της πριν
ανοίξει.Θυμόταν επίσης πως σκούπιζε τα μάτια της στον δρόμο προς την πόρτα, μα δεν θυμόταν γιατί.
Εκείνος σάστισε για μια στιγμή, αγχωμένος της έδωσε μια αγκαλιά λουλούδια.
Αφού τον ευχαρίστησε πάντα με χαμόγελο, άφησε την πόρτα να κλείσει πίσω της.
Έκατσε στον καναπέ και άνοιξε την κάρτα.
Την κράτησε έπειτα σφιχτά. Την έκρυψε στο στήθος.
Γέλιο με δάκρυ ένα έγιναν ξανά.
μια διάφανη αγκαλιά.