οι άγνωστοι εμείς

....
πως με λένε;
αλήθεια δεν θυμάμαι.

ούτε αν ποτέ είχα κάποιο θυμάμαι
πάνε χρόνια από τότε που κάποιος με φώναξε
και δεν μιλώ πια παρά μόνο σαν βρέχει
τότε που πιάνουμε την κουβέντα με μια στάλα βροχή
σαν φίλοι παιδικοί που ξέρει ο ένας τον άλλο καλύτερα απ'τους ίδιους
εκείνη ίσως ξέρει να σου πει

μπορεί να τη δεις να 'ρχεται να κουρνιάσει ξανά στο λαιμό μου.
να προλάβεις πριν σβήσει όπως κάθε ξημέρωμα.
την περιμένω απόψε..

σε γρατζουνάν τα στάχια στο κεφάλι
μα πια δεν πονάς
μόνο σκουπίζεις με τις στεγνές άκρες των δακτύλων σου το αίμα
και ζωγραφίζεις κόκκινα πουλιά στο λιγοστό χώρο στον τοίχο σου
που είναι ακόμα λευκός.

.....

θα αφεθείς στον αέρα
ένα βράδυ γλυκό σαν και τούτο
και κάθε που φυσσά θα ταξιδεύετε αγκαλιά..


θα σου απλώσω το χέρι μια νύχτα και θα δεις που θα φύγουμε
μακριά θα πάμε.. εκεί που γεννηθήκαμε μια αυγή σ'ένα θαύμα
και θα ΄ναι όμορφα.
στο υπόσχομαι.

μην κλαις μόνο.
θα κλάψουμε μαζί μια μέρα για όλα
να το θυμάσαι
είναι ότι έχεις να κουβαλάς για να φτάσουμε.

είμαι εγώ
που είμαι για σένα



"Σαν τους θαυματοποιούς
που όλη τη μέρα χαρίζουν τ'όνειρο στα παιδιά
και το βράδυ γυρίζουν στις σοφίτες τους
πιο φτωχοί κι απ΄τους αγγέλους".



Tear - The Smashing Pumpkins