eugnwmosunh..megalh upothesh..ton perissotero kairo mallon eimaiteleiws axaristh tha lega..pantws nai einai kalo na niwtheis eugnwmosynh alla uparxoun fores pou apla eisai toso thumwmenh me thn idia th zwh pou den mporeis na deis pera apo auto..!
angel μερικές ναι, εχεις δίκιο φτάνουμε σ'ενα τέλμα, μια κατάσταση μη αναστρέψιμη στη χειρότερη κι ένα σωρό άλλα που δεν θέλω να σκεφτώ αλλά από την άλλη ό,τι επεξεργάζεσαι καλό δεν είναι? αρκεί να το κάνεις.
Για μια ακόμα φορά έχεις και πάλι δίκιο. Ευγνωμοσύνη...Δεν σου κρύβω ότι μερικές φορές νιώθω σαν το πιάνο στην άκρη της παραλίας, μπροστά στα τεράστια κύματα, με φόντο την καταιγίδα που πλησιάζει. Περιμένοντας κάποιον να έρθει, να με ανοίξει, να δει μέσα μου, να ακούσει τη μουσική μου... Γύρω μου μπορεί να υπάρχει απόλυτη μοναξιά. Αλλά όταν έρθει εκείνη η στιγμή, ε; Αυτό κι αν είναι ευγνωμονύση.
Υ.Γ. Κάποια post σου νομίζω ότι έχουν την ικανότητα να με κάνουν διάφανο. Σαν να μπορούν όλοι να δουν μέσα μου. Αυτή η φωτογραφία... Αυτή η ταινία... Αυτή η μουσική...ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ
14 comments:
Είναι δείγμα ωριμότητας η εμπιστοσύνη, λέω.
merikes fores den yparxei kati xeirotero...
eugnwmosunh..megalh upothesh..ton perissotero kairo mallon eimaiteleiws axaristh tha lega..pantws nai einai kalo na niwtheis eugnwmosynh alla uparxoun fores pou apla eisai toso thumwmenh me thn idia th zwh pou den mporeis na deis pera apo auto..!
αγωνίζεται ο καθένας τον δικό του αγώνα λέω εγώ ladybug ή.. κάπως έτσι ;)
angel μερικές ναι, εχεις δίκιο φτάνουμε σ'ενα τέλμα, μια κατάσταση μη αναστρέψιμη στη χειρότερη κι ένα σωρό άλλα που δεν θέλω να σκεφτώ αλλά από την άλλη ό,τι επεξεργάζεσαι καλό δεν είναι? αρκεί να το κάνεις.
p.s.ευτυχώς στην παρούσα είχα ups :PP
γλυκό μου αρκεί να μπορέσεις κάποια στιγμή, απάντησα και στο angel, φιλιά με ανοιχτά μάτια ;)
Πως μπορείς να είσαι σίγουρος ότι η ζωή σε προφύλαξε από κάτι χειρότερο;
στη ερμηνεία που δίνεις έγκειται, γιατί "σημάδια" λίγο έως πολύ υπάρχουν. καλώς ήλθες dreamon
Για μια ακόμα φορά έχεις και πάλι δίκιο. Ευγνωμοσύνη...Δεν σου κρύβω ότι μερικές φορές νιώθω σαν το πιάνο στην άκρη της παραλίας, μπροστά στα τεράστια κύματα, με φόντο την καταιγίδα που πλησιάζει. Περιμένοντας κάποιον να έρθει, να με ανοίξει, να δει μέσα μου, να ακούσει τη μουσική μου... Γύρω μου μπορεί να υπάρχει απόλυτη μοναξιά. Αλλά όταν έρθει εκείνη η στιγμή, ε; Αυτό κι αν είναι ευγνωμονύση.
Υ.Γ. Κάποια post σου νομίζω ότι έχουν την ικανότητα να με κάνουν διάφανο. Σαν να μπορούν όλοι να δουν μέσα μου. Αυτή η φωτογραφία... Αυτή η ταινία... Αυτή η μουσική...ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ
Σωστο το ποστ.
όταν κάποιοι καθήσουν σ'ένα πιάνο,
οι μουσικές δεν σωπαίνουν ποτέ..
διαφανες αγκαλιες
samaritanboy :)
zero μου, αν είχα ετικέτες το συγκεκριμένο θα έγραφε "εκχύλισμα" μάλλον :))
Συνήθως όμως αργείς να το καταλάβεις...
πολύ συχνά ναι 3p. μα όπως και να ΄χει, καλό είναι κι έτσι. μικρά μικρά κουτάκια στις μεγάλες μας αποθήκες.
ναι;
Post a Comment