Κοιτάζω έξω από το παραθυρό μου. Βλέπω σύννεφα να ταξιδεύουν. Περνούν πάνω από τη θάλασσα. Πάνω από μένα. Αν δεν είναι αυτό ένα μικρό θαύμα τότε τι είναι; Κι αυτή η ομπρέλα; Και μια βροχή που άργησε να έρθει. Περιμένω με λαχτάρα το φθινόπωρο. Ελπίζω να έρθει φέτος... «Πέρασαν πια τα τρομερά καλοκαίρια» λέει ο Ρίτσος. «Έρχεται ο χειμώνας. Μια επιστροφή στο κέντρο του εαυτού μας. Μια συρρίκνωση». Ας ελπίσουμε να το δούμε κι αυτό. Πεθύμησα τόσο να περπατήσω κάτω από μια ομπρέλα. Πεθύμησα τόσο τις ιστορίες που γράφει η βροχή στα παράθυρα του κόσμου...
4 comments:
Κοιτάζω έξω από το παραθυρό μου. Βλέπω σύννεφα να ταξιδεύουν. Περνούν πάνω από τη θάλασσα. Πάνω από μένα. Αν δεν είναι αυτό ένα μικρό θαύμα τότε τι είναι; Κι αυτή η ομπρέλα; Και μια βροχή που άργησε να έρθει. Περιμένω με λαχτάρα το φθινόπωρο. Ελπίζω να έρθει φέτος... «Πέρασαν πια τα τρομερά καλοκαίρια» λέει ο Ρίτσος. «Έρχεται ο χειμώνας. Μια επιστροφή στο κέντρο του εαυτού μας. Μια συρρίκνωση». Ας ελπίσουμε να το δούμε κι αυτό. Πεθύμησα τόσο να περπατήσω κάτω από μια ομπρέλα. Πεθύμησα τόσο τις ιστορίες που γράφει η βροχή στα παράθυρα του κόσμου...
κι εγω νομίζω στέγνωσα..
νομίζω, πως νύχτα σηκώνεται το βλέμμα να δει..μόνο.
θα αργήσουν ακόμη οι βροχές...
Πίστεψε με..
βροχοποιέ, μπορώ να κάνω αλλιώς;
Post a Comment