16.8.07

Ψέμματα



μια φορά προσευχήθηκες, όχι πως πίστεψες και ποτέ.
απλώς δεν έμενε και τίποτα άλλο.


τώρα γελάς και λες εγώ είμαι εδω.
χθες όμως ήμουν;
χορός που δεν μπορείς να σταματήσεις οι σκέψεις
χθες
ναι, τώρα δεν μπορείς.

φύλλα ημερολογίου οι μέρες που γυρνάν και τώρα σίγουρα δεν συμβαίνει τίποτα.
όσο και να τρέξεις

μόνο μουσικές, μουσικές και λευκά φουσκωμένα πανιά ξετυλίγονται
ταξιδεύουν ίσως για πρώτη τους φορά τόσο γρήγορα.

κι ούτε μπροστά σου να κλάψεις μπορείς.
ούτε αυτό. όρθιος σκοπός που ξεπήδησε από πίνακα.
κάηκα μέσα σ'εκείνη τη φύση που έτρεχα να της ξεφύγω ξενυχτούσα με το κλάμα των δέντρων.

και τώρα εδώ. για όσο.
πόση ειρωνεία;
.

και έδειχνα να πιστευω τόσο την αλήθεια που κρατούσα κρυμμένη
θα 'θελα να πιστευω.
θα 'θελα.

θα 'θελα να μην έφευγα όταν οι σκέψεις σου πλησίαζαν απειλιτικά κοντά μου.
θα '΄θελα και σ'ένα ποστ να ήμουν πιο ξεκάθαρη. για μια φορά.

τώρα δεν με νοιάζει.

τόσο μπορώ.
εκείνο το λυπημένο βράδυ

είχα με τη ζωή μου να κάνω.
είχα με μ'ενα να κάνω και τώρα ακόμα πιο πολύ.
ήμουν και είμαι κατά βάθος εγώ.
όχι αλλος, κανείς άλλος

σέρνω σε τσουβάλι τις μνήμες και τραγουδώ τον ήχο του
με το χέρι σου στο μαγουλό μου
πεθαμένες λέξεις. σιχαμένες λέξεις
όσο μ'άγγίζω πονάω.
κι είναι άλλος ο πόνος αυτός
χειρότερος

ο ορός μου είχε για μέρες χρώμα μπλε μα κανένας γιατρός δεν το είδε.
έτσι ήρθα.


τελικά ξέρω να λέω ψέμματα, με συγχαίρω

25 comments:

Anonymous said...

Ποτέ ξεκάθαρα λόγια...πόσο μου αρέσει αυτο το μυστήριο γύρω σου...πόνος ξεχύνεται ...μοναξιά περιγράφεται...μία απώλεια πλανάται...


Ήθελα να σου πω οτι οι φωτογραφίες που βάζει με τις κούνιες ...και στο προηγούμενο ποστ ...ειναι απο τις αγαπημένες...όσο ασπρόμαυρες και μελαγχολικές κι αν είναι...εμένα χαρά μου θυμίζουν...μπορείς πάνω σ΄αυτές να πετάξεις για λίγο να δεις ουρανό ίσως και το πάνω μέρος ενός δέντρου και πουλιά και ουρανό ...είναι μαγεία.

Καληνύχτα.

elen said...

όλη η χαρά του κόσμου να σ'αγκαλιάσει
όλη η χαρά

πάντα πεταω μαζί τους, δεν έχουν θέση αλλιώς γύρω μου


θα μπορούσαν να 'ταν ξέρεις τόσο ξεκάθαρα ολα

mc said...

Κάποιες φορές οι αλήθειες που κρατάμε κρυμμένες είναι μεγάλα ψέμματα, elen. Και συνεχίζουμε να τις πιστεύουμε γιατί κατά βάθος δεν είμαστε "εμείς". θα θέλαμε όμως..
καλημέρα

Anonymous said...

Γλυκιά μου Elen ...ξεκάρα γίνονται όταν το θέλουμε εμείς.
Μερικές φορές ειναι καλύτερα να υπάρχει λίγη ομίχλη γύρω...η αλήθεια δεν αρέσει πάντα ...ούτε να την βλέπουμε ούτε να την νιώθουμε.
Δεν πειράζει κορίτσι μου , σου είπα σιγά σιγά γίνονται οι εκκαθαρίσεις

samaritanboy said...

Έρχομαι να συμφωνήσω πως αυτό το μυστήριο που περιβάλλει τις λέξεις σου είναι ταυτόχρονα αυτό που τους δίνει και την τεράστια δύναμη που κατέχουν. Τις ντύνει με μαγεία. Τις μεταμορφώνει σε πουλιά που πετούν. Κάτασπροι γλάροι πάνω από μαύρα νερά. Και πάνω από αυτούς εγώ και ο καθένας μας μέσα στο blog σου προσπαθούμε να διαβάσουμε τα τόσο γοητευτικά και μελαγχολικά αινίγματά τους. Δεν χρειάζεται όλα σε αυτή τη ζωή να είναι ξεκάθαρα.

Pixie said...

Πραγματικά γράφεις υπέροχα!
Να καθήσω δίπλα σου στην κούνια;

o said...

όχι.
δεν ξέρεις να λες ψέμματα.

και ναι μπλε αίμα έχεις - το διαβάζω.

αλλά πιστεύεις.
γιατί στην κούνια είναι δύο.

και καθόλου ξεκάθαρα να μην σε νοιάζει να γράφεις

(ούτε εγώ τα κατάφερα ποτέ :) )

constant_dreamer said...

an dei kaneis ayth th photo tha mporouse na milhsei gia duo marionetes pou aiwrountai sto zofero ourano,mesa sta synefa kai thn omixlh..kai oso gia ta psemata kamia fora exoun megalyterh dunamh kai apo thn pio kathari alitheia..psemata ston idio mas ton euato psemata stous allous
-σέρνω σε τσουβάλι τις μνήμες και τραγουδάω τον ήχο του με το χέρι σου στο μαγουλό μου πεθαμένες λέξεις.σιχαμένες λέξεις όσο μ΄αγγίζω πονάω.κι είναι άλλος ο πόνος αυτός χειρότερος-
apla uperoxo
:)

elen said...

ampot
αληθινά λόγια,
σ'ευχαριστώ πολύ
καλησπέρες

elen said...

"η αλήθεια δεν αρέσει πάντα"
...

elen said...

pixie βολέψου.
σ'ευχαριστω για τα όμορφά σου
:)

elen said...

en vain encre σ'αυτό το τελευταίο, μάλλον θα σου μοιάσω
φιλί

elen said...

constant_dreamer
σ'ευχαριστώ για το σχόλιο
να είσαι καλά.

elen said...

sam ζωγραφίζεις άλλη μία

πιάνεις τον κόμπο, ξεμπλέκεις τις λέξεις, λευκές και μ0β κορδέλες,
διάφανες κορδέλες που τις αφήνεις να πετούν

σ'ευχαριστώ

Anonymous said...

����� � ������� ����
������� � ���� � � �����
�� ����� ��� �� � �����
���
� ������ �� � ���������� ���
� ������ �� � ��� � �����
�� ����� � ��� �������
�����
��� ������ � �����
����� � ������� ����
�� � �������� � � ����

Anonymous said...

εκεινο το λυπημενο βραδυ
σκουπιζα με τα γονατα τα δακρυα
οι παλάμες μου στάζανε σκουρια
και το στομαχι μου ηταν ετοιμο να εκραγει
και να σκορπισει παντου ,
τα μπουχτισμενα ψεμματα και τις
ανακριβειες σου
εκεινο το λυπημενο βραδυ
καταπινα ολους τους λυγμους του κοσμου
και δεν πνιγηκα
εκεινο το λυπημενο βραδυ
ηταν και το τελευταιο μας

elen said...

υπέροχο σχόλιο miss

So_Far said...

"σέρνω σε τσουβάλι τις μνήμες και τραγουδώ τον ήχο του
με το χέρι σου στο μαγουλό μου"

πρέπει να αντιμετωπίσεις τις μνήμες σου.. έτσι δεν είναι;
Και ξέρεις, νομίζω ότι είσαι σε καλό δρόμο και ας είναι ο πόνος τόσος !!

elen said...

so_far
δύσβατες περιοχές

Shades said...

Αχ πόσο κοντά νοιώθω με αυτό που διάβασα.. πονάει αλλά θα σε βγάλει πιο δυνατή.
Καλημέρα και καλώς σε βρήκα.

Xνούδι said...

Μου λείπεις και μαζί με εσένα, μου λείπω και εγώ...

So_Far said...

Σου απαντώ εδώ: ναι δύσβατες περιοχές, αλλά αναγκαίες και θέλει θάρρος και δύναμη !!

Ευχαριστώ για τις μ0β και όχι μωβ καλημέρες.. αν και το 0 με ψιλο-προβληματίζει..

elen said...

shades θα δείξει. κι εγω ετσι θελω να πιστευω.
καλώς ήλθες.
κι ευχαριστώ.

καληνύχτα



καλό χνούδι ..


so_far είναι καιρός που τις βάφτισα. μ'αρεσουν πιο πολύ τώρα.

καλό βράδυ

Anonymous said...

δεν έχω λόγια για αυτό...

elen said...

:) γεια σου δελφινάκι
να 'σαι καλά που πέρασες.